nefes lugaz - İsabel'e Mektuplar -3
2,486
Published 2013-08-03
Hayatında bir takım şeyler hep sıradan gider. Daha sonra bunun çok sıkıcı olduğundan yakınırsın. Gün geçtikçe monotonluğundan bıkıp, farklı risklere atılırsın. Odanın rengini değiştirmek gibi, hiç tanımadığın birisiyle soyunmadan sevişmek gibi, elmayı kabuğuyla ısırmak gibi, aşık olmak gibi.
Daha sonra mı? Daha sonra monotonluğun belediye çöplüğüne döner. Hayatın o kadar hızlanır ki, mesaisi hiç bitmeyecek gibi olur, nevrin döner. Bu sefer de, eskiden ne güzeldi, sadece ağacın yeşilliğine, çayın bordoluğuna inanıyordum, bir de duş almak çıktı başımıza, iki bedenle dersin..
Ben sanırım gittikçe komaya giriyorum İsabel. Düştükçe bitmek bilmeyen o garip rüyalar gibi, bucağını göremediğim bir acıya sürüklüyorum bedenimi. Sıradanlığımdan nefret ediyorum, artık tekel 2000 içiyor ve sükunetime mesken tutmuş endişeme atar yapıyorum. Ben hiç uslanmayacağım, biliyorum.. Ama böyle burada oturmak, burada sessizce ölmekten korkmak, çok canımı yakıyor.
Bu sefer lafı fazla uzatmayacağım. Yakın zamanda ölmeyi planlıyorum. Seni de bu mutlu günümde görmek isterim. Hem gerçekten, benim için güzel bir cenaze merasimi düzenler misin? Arkamda ağlayan dostlarıma, benim çok sevinçli olduğumu, Tanrıyla birlikte onları beklediğimi ve canımın sadece biraz yandığını söyler misin? Ama birazcık, gerçekten. Annemi gözünden öp, ona destek çık. Islak havlular gibi, ıslak toprakları da sevmem. Beni güneşli bir hava da gömerlerse, mutlu olurum...
Şimdi içinden "siktir git orospu çocuğu" diyorsundur. Haklısın da. Ama ben gerçekten nefes alırken terliyorum. Zihnim terliyor. Ellerim terliyor. Kalemi eskisi gibi dikey tutamıyorum. Düşüncelerim geçmişteki gibi mat değil, kardeşlerim çok büyüdü onları kucağıma alamıyorum. Sevişmek ilgimi çekmiyor. Felsefe de öyle.. Ah, bilmiyorum İsabel.. Sanırım uyursam bu geceyi erteleyebilirim..
Hem tekel 2000 abartıldığı kadar kötü değil.
Tatlı düşler, İsabel.